อาสาสมัคร 21 คนจากวัฒนธรรมและภูมิหลังทางชาติพันธุ์ที่แตกต่างกันให้คะแนนภาพวาดหรือข้อความที่ตัดตอนมาจากเพลงชุดหนึ่งว่าสวยงาม เฉยเมย หรือน่าเกลียด จากนั้นพวกเขาดูรูปภาพเหล่านี้หรือฟังเพลงขณะนอนอยู่ในเครื่องสแกนด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ใช้งานได้ (fMRI) ซึ่งจะวัดกิจกรรมในสมอง ศาสตราจารย์เซกิและเพื่อนร่วมงาน ดร. โทโมฮิโระ อิชิสึพบว่าพื้นที่ส่วนหน้าของสมองที่เรียกว่า medial orbito-frontal cortex ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของศูนย์ความสุขและรางวัลของสมอง ความงาม มีการใช้งานมากขึ้นในอาสาสมัครเมื่อพวกเขาฟังดนตรีสักชิ้น หรือชมภาพที่ตนเคยจัดว่าสวยงาม ในทางตรงกันข้าม โดยทั่วไปแล้ว ไม่มีส่วนใดของสมองที่สัมพันธ์กันโดยทั่วไปกับงานศิลปะที่ได้รับการจัดอันดับว่า อัปลักษณ์ แม้ว่าประสบการณ์ด้านภาพอัปลักษณ์เมื่อเปรียบเทียบกับประสบการณ์ด้านความงามจะมีความสัมพันธ์กับการกระตุ้นในหลายส่วน ก่อนหน้านี้ เปลือกนอกส่วนหน้าของวงโคจรตรงกลาง (medial orbito-frontal cortex) เชื่อมโยงกับความชื่นชมในความงาม แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นักวิทยาศาสตร์สามารถแสดงให้เห็นว่าสมองส่วนเดียวกันถูกกระตุ้นเพื่อความงามทั้งด้านการมองเห็นและการได้ยินในวิชาเดียวกัน นี่ก็หมายความว่าความงามมีอยู่จริงเป็นแนวคิดเชิงนามธรรมภายในสมอง