ระบบภูมิคุ้มกันแบบปรับตัวได้พัฒนาขึ้นในสัตว์มีกระดูกสันหลังในยุคแรก ๆ และช่วยให้มีการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันที่แข็งแรงขึ้น เช่นเดียวกับหน่วยความจำภูมิคุ้มกันซึ่งเชื้อโรคแต่ละชนิดจะถูก "จดจำ" โดยแอนติเจนที่มีลักษณะเฉพาะตัว การตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันแบบปรับตัวนั้นมีความจำเพาะต่อแอนติเจนและต้องการการรับรู้ของแอนติเจนที่ "ไม่ใช่ตัวเอง" ที่เฉพาะเจาะจงในระหว่างกระบวนการที่เรียกว่าการนำเสนอแอนติเจน ความจำเพาะของแอนติเจนทำให้เกิดการตอบสนองที่ปรับให้เหมาะกับเชื้อโรคหรือเซลล์ที่ติดเชื้อโรค ความสามารถในการติดตั้งการตอบสนองที่ปรับแต่งเหล่านี้ถูกรักษาไว้ในร่างกายโดย "เซลล์หน่วยความจำ" หากเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายมากกว่าหนึ่งครั้ง เซลล์ความจำเฉพาะเหล่านี้จะถูกใช้เพื่อกำจัดอย่างรวดเร็ว  เซลล์ของ ระบบภูมิคุ้มกัน แบบปรับตัวเป็นเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิดพิเศษที่เรียกว่าลิมโฟไซต์ บีเซลล์ และ ทีเซลล์เป็นลิมโฟไซต์ประเภทหลักและได้มาจากเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดในไขกระดูก บีเซลล์เกี่ยวข้องกับ การตอบ สนองทางภูมิคุ้มกันของร่างกายในขณะที่ทีเซลล์เกี่ยวข้องกับการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันที่มีเซลล์เป็นสื่อกลาง เซลล์ Killer T จดจำเฉพาะแอนติเจนที่จับคู่กับ โมเลกุล Class I MHCในขณะที่เซลล์ Helper T และเซลล์ควบคุมควบคุมจะจดจำเฉพาะแอนติเจนที่จับคู่กับClass II MHCโมเลกุล กลไกการนำเสนอแอนติเจนทั้งสองนี้สะท้อนถึงบทบาทที่แตกต่างกันของทีเซลล์ทั้งสองประเภท ชนิดย่อยที่สาม ชนิดย่อยคือγδ T เซลล์ที่จดจำแอนติเจนที่ไม่เสียหายซึ่งไม่จับกับตัวรับ MHC