สิ่งที่ไม่รู้จักที่ใหญ่ที่สุดดูเหมือนจะเป็นการใช้พลังงานของนก ก็อดวิทหางบาร์ที่ออกจากอลาสก้ามีน้ำหนักโดยเฉลี่ยมากกว่าหนึ่งปอนด์ (485 กรัม) เมื่อมาถึงนิวซีแลนด์ เหลือเพียง 215 กรัมเท่านั้น เมื่อเราเริ่มคำนวณจากปริมาณพลังงานของไขมันที่เผาผลาญและแรงต้านอากาศของนก ดูเหมือนว่านกหางสั้นจะบินได้ครั้งละไม่เกิน 4 วัน นักวิจัย Theunis Piersma จาก NIOZ, Royal Netherlands Institute for Sea Research และ University of Groningen กล่าว ความจริงแล้วพวกมันบินเฉลี่ยครั้งละไม่เกิน 9 วัน เรารู้เรื่องนี้จากการวิจัยนกที่ติดแท็กด้วยดาวเทียม จึงต้องสรุปว่า มหาสมุทรแปซิฟิก นกบินได้มีประสิทธิภาพมากกว่าที่เราคำนวณตามฐานที่ทราบ คุณสมบัติการบิน นักอุตุนิยมวิทยา นอกจากการบินที่มีประสิทธิภาพแล้ว นกยังดูเหมือนจะเป็นนักอุตุนิยมวิทยาที่ดีด้วย สร้างความประหลาดใจอย่างมากให้กับนักอุตุนิยมวิทยาในหมู่นักวิจัย ตัวอย่างเช่น นกปรับการออกจากซีกโลกเหนือให้เข้ากับระบบสภาพอากาศที่พวกมันจะพบในซีกโลกใต้ในภายหลัง นอกจากความรู้ด้านอุตุนิยมวิทยาแล้ว นกยังมี จีพีเอสภายใน และแผนที่ของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่อีกด้วย เพียร์สมา ไม่มีทางอื่นที่จะอธิบายได้ว่าเจ้าทูนหางขาวบินออกจากอลาสก้าได้อย่างไร บินข้ามมหาสมุทรเปิดโดยแทบไม่มีรอยดิน ปรับตัวตามกระแสลมอย่างต่อเนื่อง และไปถึงนิวซีแลนด์ในอีก 12,000 กิโลเมตรต่อมา