การวิจัยเกี่ยวกับพิษของดอกไม้ทะเลจนถึงปัจจุบันนั้นเน้นไปที่การสร้างโมเลกุลและการทำงานของโปรตีนของพิษแทบทั้งสิ้น โดยมีการตรวจสอบเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการทำงานของระบบนิเวศ [ 3 , 4 ] โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีช่องว่างขนาดใหญ่รอบวิธีที่พิษตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม ดอกไม้ทะเลเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของระบบนิเวศแนวปะการัง และคล้ายกับปะการังที่มีความเสี่ยงต่อผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เนื่องจากพวกมันมีความสัมพันธ์ทางชีวภาพกับสาหร่ายซูแซนเทลลาที่สังเคราะห์แสงชนิดเดียวกันซึ่งมีความไวต่อผลกระทบของมนุษย์ [ 12 , 13]. ปัจจัยกดดันจากสิ่งแวดล้อมหลายอย่าง รวมถึงอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่สูงขึ้น ปะการัง แสงที่มองเห็นได้สูงและรังสีอัลตราไวโอเลต การเปลี่ยนแปลงของความเค็ม การตกตะกอนที่เพิ่มขึ้น หรือการสะสมของสารมลพิษหรือสารอาหาร ล้วนทำให้เกิดการแตกหักในความสัมพันธ์ระหว่างโฮสต์ (ปะการังและดอกไม้ทะเล) และสาหร่ายทะเล ในการฟอกขาว [ 14 , 15 , 16 , 17 , 18 ]. การฟอกขาวทำให้สภาพร่างกายเสื่อมลงและสูญเสียสีตามมาเนื่องจากการขับออกของซูแซนเทลลีและเม็ดสีสังเคราะห์แสง [ 19 , 20 ] การศึกษาโดย Saenz-Agudelo และคณะ [ 21 ] และฮอบส์ และคณะ [ 22] แสดงผลเชิงลบของการฟอกขาวเมื่อเทียบกับขนาดดอกไม้ทะเล โดยลดลงอย่างมาก (มากถึง 74%) ที่เกิดขึ้นตลอดระยะเวลาการฟอกขาว