ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนปรุง ปรุงเพื่อใคร ในโอกาสใด และปรุงที่ไหนเพื่อให้ถูกปากทุกคน แต่เดิมนั้น การทำอาหารไทยสะท้อนถึงลักษณะของวิถีชีวิตริมน้ำ สัตว์น้ำ พืช และสมุนไพรเป็นส่วนประกอบหลัก เนื้อชิ้นใหญ่ถูกเลี่ยงออกไป อิทธิพลที่ตามมาทำให้มีการใช้ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ในการปรุงอาหารไทย ด้วยภูมิหลังที่นับถือศาสนาพุทธ คนไทยจึงรังเกียจการใช้สัตว์ขนาดใหญ่ในการหั่นเป็นชิ้นใหญ่ๆ เนื้อชิ้นใหญ่ถูกหั่นเป็นฝอยและเจือด้วยสมุนไพรและเครื่องเทศ วิธีการปรุงอาหารไทยแบบดั้งเดิมคือการตุ๋นและอบหรือย่าง อิทธิพลของจีนทำให้เห็นการทอด การผัด และการทอด อิทธิพลด้านอาหารตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา ได้แก่ โปรตุเกส ดัตช์ ฝรั่งเศส และญี่ปุ่น พริกได้รับการแนะนำให้รู้จัก แก๊สหุงต้ม กับอาหารไทยในช่วงปลายทศวรรษ 1600 โดยมิชชันนารีชาวโปรตุเกสที่ได้ลิ้มลองรสชาติของพริกขณะเสิร์ฟอาหารในอเมริกาใต้ คนไทยปรับตัวได้มากกับวิธีการปรุงอาหารแบบ Siamese-icing ของต่างประเทศและการใช้ส่วนผสมทดแทน เนยใสที่ใช้ในการปรุงอาหารของอินเดียถูกแทนที่ด้วยน้ำมันมะพร้าว และกะทิถูกแทนที่ด้วยผลิตภัณฑ์ประจำวันอื่นๆ เครื่องเทศบริสุทธิ์ที่เข้มข้นถูกลดทอนลงและเสริมด้วยสมุนไพรสด เช่น ตะไคร้และข่า ในที่สุดก็มีการใช้เครื่องเทศน้อยลงในแกงไทย ในขณะที่การใช้สมุนไพรสดเพิ่มขึ้น เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าแกงไทยจะเผาไฟแรงแต่กินเวลาสั้นๆ ในขณะที่แกงอื่นๆ ที่มีเครื่องเทศแรงจะไหม้นานกว่า แทนที่จะเสิร์ฟอาหารเป็นคอร์ส อาหารไทยจะเสิร์ฟพร้อมๆ กัน ทำให้ผู้รับประทานอาหารค่ำสามารถเพลิดเพลินไปกับการผสมผสานรสชาติที่แตกต่างกัน