ใกล้กับอาซากุสะ โตเกียว ตำนานกล่าวถึง มารุชิเมะโนะเนโกะ ( maru-shime no neko  ) ของศาลเจ้าอิมาโดะ (เรียกง่ายๆ ว่า แมวนำโชค) ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของแมวกวักซึ่งนั่งด้านข้างโดยหันหัวไปข้างหน้า ในปี 1852 หญิงชราคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในเมือง Imado ยากจนมากจนเธอไม่สามารถเลี้ยงแมวเลี้ยงของเธอได้อีกต่อไป และถูกบังคับให้ปล่อยมันไป คืนนั้นแมวฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นและพูดว่า ถ้าเธอทำตุ๊กตาตามแบบของฉัน ฉันจะนำโชคมาให้  ทำตามคำแนะนำของแมว หญิงชราทำตุ๊กตาจากเครื่องปั้นดินเผาอิมาโดะยากิและไปที่ศาลเจ้าเพื่อขายพวกมันที่ประตู แมวรักษาสัญญาของมัน แมวนำโชค และกระเบื้องเซรามิกก็กลายเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็ว ช่วยให้หญิงชราพ้นจากความยากจน ในปีเดียวกัน Hiroshige Utagawaช่างพิมพ์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังได้วาดภาพแมวที่ขายในตลาดด้วยภาพพิมพ์แกะไม้อันโด่งดังของเขา (ภาพแมวนำโชคที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่ทราบ)  ภาพพิมพ์แกะไม้สไตล์อุกิโยะเอะของ Utagawa Hiroshige ในปี 1852 จากซีรีส์เรื่อง Flourishing Business in Balladtown แสดงภาพ maru-shime no neko ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของ maneki-neko ที่ขายในตลาด