วงแหวนของดาวเสาร์เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงามที่สุดในระบบสุริยะ (รูปที่ 2) จากด้านนอกสู่ด้านใน วงแหวนที่สว่างที่สุดสามวงจะมีชื่อที่ไม่โรแมนติกอย่างยิ่งของวงแหวน A, B และ C ตารางที่ 2 แสดงขนาดของวงแหวนเป็นกิโลเมตรและหน่วยรัศมีของดาวเสาร์R ดาวเสาร์ . วงแหวน B สว่างที่สุดและมีอนุภาคอัดแน่นมากที่สุด ในขณะที่วงแหวน A และ C โปร่งแสง มวลรวมของวงแหวน B ซึ่งอาจใกล้เคียงกับมวลของวงแหวนทั้งระบบ มีค่าเท่ากับดวงจันทร์น้ำแข็งที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 250 กิโลเมตร (บ่งชี้ว่าวงแหวนอาจมีต้นกำเนิดมาจากการแตกสลายของดวงจันทร์ดังกล่าว) ดาวเคราะห์ ระหว่างวงแหวน A และ B เป็นช่องว่างกว้างที่ตั้งชื่อแผนก Cassini ตามชื่อ Gian Domenico Cassini ซึ่งมองเห็นมันผ่านกล้องโทรทรรศน์เป็นครั้งแรกในปี 1675 และชื่อที่นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์มอบให้กับยานอวกาศ Cassini ที่สำรวจระบบดาวเสาร์ รูปที่ 2 วงแหวนของดาวเสาร์ที่เห็นจากด้านบนและด้านล่าง (a) มุมมองจากด้านบนสว่างด้วยแสงแดดโดยตรง (b) แสงสว่างที่เห็นจากด้านล่างคือแสงแดดที่ส่องผ่านช่องว่างในวงแหวน วงแหวนของดาวเสาร์นั้นกว้างและบางมาก ความกว้างของวงแหวนหลักคือ 70,000 กิโลเมตร แต่ความหนาเฉลี่ยเพียง 20 เมตร ถ้าเราทำโมเดลขนาดของวงแหวนจากกระดาษ เราจะต้องทำให้ได้ 1 กิโลเมตร ในระดับนี้ดาวเสาร์เองก็สูงเท่ากับตึก 80 ชั้น อนุภาควงแหวนประกอบด้วยน้ำแข็งเป็นส่วนใหญ่