ประวัติศาสตร์มีอยู่ทุกหนทุกแห่งในการถกเถียงในที่สาธารณะ แต่มักถูกหยิบยกขึ้นมาใช้อย่างผิวเผินที่สุด และมักถูกหยิบยกขึ้นมาใช้เฉพาะในเขตร้อนที่แคบที่สุดและคุ้นเคยที่สุดจากช่วงทศวรรษที่ 1930 เท่านั้น ในยุคของความเชี่ยวชาญที่ได้รับในทันที ผู้แสดงความคิดเห็นเปลี่ยนจากบทบาทของพวกเขาในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านประชานิยม นักระบาดวิทยา ไปจนถึงผู้มีอำนาจเกี่ยวกับเหตุการณ์ล่าสุดในยูเครนได้อย่างไร้รอยต่อ การระบาดใหญ่ทวีความรุนแรงขึ้น การลดค่าของความเชี่ยวชาญที่ได้มา ยุโรป อย่างยากลำบากและความกังขาในความรู้ของ ผู้เชี่ยวชาญ โดยผู้ที่ต้องการ ทำการวิจัยของตนเอง ในยุคของการเมืองแบบ หลังความจริง ความหวังที่ว่าประวัติศาสตร์และความรู้ทางประวัติศาสตร์สามารถต่อต้านมายาคติ ความกังขา และความถวิลหาได้อย่างมีประสิทธิภาพอาจดูเป็นเรื่องโง่เขลา 3แต่ไม่ได้อะไรจากการละทิ้งงาน การตอบสนองเพียงอย่างเดียวคือการปรับใช้เครื่องมือของนักประวัติศาสตร์ - การวิเคราะห์หลักฐานที่เปิดกว้างและวิพากษ์ตนเอง อ่อนไหวต่อบริบททางประวัติศาสตร์ และมุมมองที่หลากหลายที่จำเป็นสำหรับการทำความเข้าใจทางประวัติศาสตร์