วิกฤตการณ์ดังกล่าวทำให้ความสำคัญของการท่องเที่ยวเป็นเส้นทางการพัฒนาสำหรับหลายประเทศในการลดความยากจนและปรับปรุงเศรษฐกิจของประเทศ ในแอฟริกาตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา การพัฒนาด้านการท่องเที่ยวเป็นตัวขับเคลื่อนหลักในการปิดช่องว่างระหว่างประเทศยากจน ท่องเที่ยว และประเทศร่ำรวย โดยประเทศที่พึ่งพาการท่องเที่ยวมีการเติบโตของ GDP ต่อหัวเฉลี่ยจริงที่ 2.4 เปอร์เซ็นต์ระหว่างปี 1990 ถึง 2019 ซึ่งเร็วกว่าการไม่ท่องเที่ยวอย่างมีนัยสำคัญ - ประเทศที่พึ่งพาอาศัยกันในภูมิภาคนี้ ตามที่เจ้าหน้าที่ของ IMF กล่าว  ประเทศที่มีขนาดเล็กกว่าและขึ้นอยู่กับการท่องเที่ยวนั้นมีหลายวิธีที่ถูกผูกมัดกับชะตากรรมทางเศรษฐกิจของพวกเขา ในบรรดาประเทศที่เป็นเกาะเล็กๆ มีภาคส่วนทางเลือกไม่กี่แห่งที่สามารถเปลี่ยนแรงงานและทุนได้ ตัวอย่างเช่น เซเชลส์ได้รับประโยชน์จากการส่งออกปลาทูน่าที่เพิ่มขึ้นในช่วงโควิด-19 ซึ่งช่วยชดเชยการสูญเสียจากการท่องเที่ยวได้บ้าง แต่รายได้เพิ่มเติมเหล่านี้ยังคงเป็นรายได้เพียงเศษเสี้ยวของรายรับจากการท่องเที่ยว รัฐบาลยังดำเนินแผนการจ่ายค่าจ้างให้กับแรงงานภาคการท่องเที่ยวที่พลัดถิ่น พร้อมเสนอโอกาสในการฝึกอบรมใหม่