และอย่างที่Andrew McKirdy เขียนไว้ใน The Japan Timesในปี 2020 ที่ญี่ปุ่น เสื้อผ้าได้หายไปจากชีวิตประจำวันหมดแล้ว Asai กล่าวว่าตลาดสำหรับชุดกิโมโนแบบดั้งเดิมมีขนาดเล็กทั้งในและต่างประเทศ ดังนั้นภารกิจของ Asai ในการปกป้องมรดกแห่งงานฝีมือของกิโมโนจึงมีความสำคัญมากไปกว่านี้ การทำความเข้าใจรูปทรงของความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของเสื้อผ้าไม่เคยสำคัญไปกว่านี้อีกแล้วในฐานะจุดเชื่อมระหว่างวัฒนธรรมแฟชั่นของญี่ปุ่นและวัฒนธรรมตะวันตก  สไตล์กิโมโน The John C. Weber Collection นิทรรศการต่อเนื่องที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทันในนครนิวยอร์ก ชุดกิโมโน ย้อนรอยรากเหง้าทางประวัติศาสตร์ของการสนทนาข้ามวัฒนธรรมในแฟชั่น นิทรรศการซึ่งเริ่มต้นด้วยเครื่องแต่งกายคล้ายกิโมโนที่ใช้สำหรับละครโนและเคียวเง็งในช่วงกลางของสมัยเอโดะ (1603-1868) และจบลงด้วยผลงานในช่วงทศวรรษที่ 1920 และ 30 แสดงให้เห็นว่านักออกแบบและช่างฝีมือในญี่ปุ่นและตะวันตกมีวิธีการอย่างไร มีอิทธิพลและหล่อหลอมผลงานของกันและกัน โดยมี ชุดกิโมโนเป็นตัวกระตุ้น โมนิกา บินซิค ผู้ดูแลการแสดงร่วมกับคาเรน แวน ก็อดเซนโฮเฟนกล่าว