เพื่อสร้างเอฟเฟกต์ตาและปากบนผืนน้ำโดยรอบขึ้นมาใหม่ ทีมงานได้จำลองแผ่นแข็งหลายแผ่นบนแบบจำลอง พวกเขาเปรียบเทียบแบบจำลองนี้กับแบบจำลองที่ไม่มีตาและปากโดยใช้เทคนิคที่เรียกว่าวิธีเขตแดนแบบจุ่มโทษ การจัดการว่ายของปลาแบบสุ่มและแยกจุดประสงค์ที่ต้องการของการวัดจากปัจจัยต่างๆ มากมายนั้นเป็นเรื่องยาก" ซุงกล่าว "เพื่อเอาชนะข้อจำกัดเหล่านี้ จึงมีการนำวิธีขอบเขตการจุ่มจุดโทษมาใช้เพื่อค้นหาประโยชน์ทางอุทกพลศาสตร์ของตาและปากที่ยื่นออกมา" กลุ่มค้นพบว่าตาและปากสร้างกระแสน้ำวนไปข้างหน้า-ข้างหลัง ซึ่งเพิ่มแรงดันลบที่หน้าสัตว์จำลอง และกระแสน้ำวนจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งที่เพิ่มความแตกต่างของแรงดันระหว่างด้านบนและด้านล่างของปลากระเบน ผลลัพธ์ที่ได้คือแรงขับที่เพิ่มขึ้นและการแล่นที่เร็วขึ้น การวิเคราะห์เพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่าดวงตาและ ปาก เพิ่มประสิทธิภาพการขับเคลื่อนโดยรวมมากกว่า 20.5% และ 10.6% ตามลำดับ Sung และทีมของเขาหวังว่างานของพวกเขาที่ขับเคลื่อนด้วยความอยากรู้อยากเห็น จะกระตุ้นให้เกิดความสนใจในการสำรวจปรากฏการณ์ของไหลในธรรมชาติมากขึ้น พวกเขากำลังมองหาวิธีที่จะดัดแปลงสิ่งนี้สำหรับการออกแบบยานพาหนะทางน้ำรุ่นต่อไปที่มีพื้นฐานมาจากสัตว์ทะเลอย่างใกล้ชิดมากขึ้น