ในการศึกษานี้ Okabe และเพื่อนร่วมงานใช้ข้อมูลจาก Japan Environment and Childrens Study (การศึกษาทั่วประเทศที่คาดว่าจะเกิดในอนาคต) เพื่อศึกษาเด็ก 66,215 คนที่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการสัมผัสสัตว์เลี้ยงต่างๆ และการแพ้อาหาร ประมาณร้อยละ 22 ได้สัมผัสกับสัตว์เลี้ยงในช่วงระยะเวลาของทารกในครรภ์ (ส่วนใหญ่มักเป็นสุนัขและแมวในร่ม) ในบรรดาเด็กที่สัมผัสกับสุนัขและแมวในบ้าน มีอุบัติการณ์การแพ้อาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเด็กในบ้านที่มีสุนัขนอกบ้าน เด็กที่สัมผัสกับสุนัขในบ้านมีโอกาสน้อยที่จะแพ้ไข่ นม และถั่วเป็นพิเศษ สัตว์เลี้ยง เด็กที่สัมผัสกับแมวมีโอกาสน้อยที่จะแพ้ไข่ ข้าวสาลี และถั่วเหลือง อาจเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่เด็ก ๆ สัมผัสกับหนูแฮมสเตอร์ (0. ข้อมูลที่ใช้ในที่นี้เป็นข้อมูลที่รายงานด้วยตนเอง (เสริมด้วยข้อมูลเวชระเบียนที่รวบรวมในช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ ขณะคลอด และขณะตรวจสุขภาพหนึ่งเดือน) ดังนั้นจึงต้องอาศัยการจดจำที่ถูกต้องของผู้เข้าร่วม นอกจากนี้ การศึกษานี้ไม่สามารถระบุได้ว่าความเชื่อมโยงระหว่างการสัมผัสสัตว์เลี้ยงกับอุบัติการณ์การแพ้อาหารนั้นเป็นสาเหตุหรือไม่ ถึงกระนั้น ผู้เขียนแนะนำว่าผลลัพธ์เหล่านี้สามารถช่วยแนะนำการวิจัยในอนาคตเกี่ยวกับกลไกเบื้องหลังการแพ้อาหารในวัยเด็ก